ویروس کرونا بر کیفیت زندگی سالمندان بیش از هر گروه دیگری تاثیر گذاشته است، از یک سو ضعف سیستم ایمنی آنها در مقابله با ویروس و از سوی دیگر انزوایی که هر روز شدیدتر می‌شود.
همه‌گیری کووید ۱۹ جامعه جهانی را با معضلی بی‌سابقه مواجه کرده است. در این میان، اگرچه همه گروه‌های سنی در معرض ابتلا به این ویروس قرار دارند، اما افراد مسن در صورت ابتلا به این بیماری به دلیل تغییرات فیزیولوژیکی همراه با افزایش سن و شرایط بالقوه سلامتی، در معرض خطر قابل توجهی قرار می‌گیرند. فاصله اجتماعی به عنوان الزام قانونی این همه‌گیری، با ایجاد انزوای هرچه بیشتر برای سالمندان، خطر دیگری است که سلامت روان آنها را نشانه گرفته است. ایرنا زندگی به مناسب روز جهانی سالمند، گزارشی از شرایط و مشکلات سالمندان در دوران کرونا تهیه کرده است که در ادامه می‌خوانید.
کرونا با سالمندان بی‌رحم‌تر است
پیری با هزاران آسیب‌پذیری روانشناختی، اجتماعی و زیست محیطی همراه است. شکنندگی در افراد مسن خطر کاهش قدرت سیستم ایمنی بدن و ابتلا به عفونت‌های مختلف را دارد. علاوه بر اینکه بسیاری از افراد مسن با چندین بیماری به صورت همزمان دست و پنجه نرم می‌کنند و برخی از آنها ملزم به بستری در بیمارستان‌ها هستند که احتمال ابتلا به کرونا ویروس را نسبت به باقی افراد بیشتر می‌کند. تا امروز، حدود ۸۰ درصد از قربانیان ویروس کرونا در جهان از افراد بالای ۶۵ سال بوده‌اند. ویروس کرونا دشمن اصلی سیستم ایمنی بدن انسان‌هاست و بدن بسیاری از سالمندان به دلیل ضعف در سیستم ایمنی، گاهی توانایی مقابله با این دشمن خطرناک را ندارد.
فاصله اجتماعی، انزوای سالمندان را همراه دارد
انزوای اجتماعی و فشارهای روانی حاصل از آن از جمله اضطراب، وحشت، اختلالات سازگاری، افسردگی، استرس مزمن و بی‌خوابی، یکی از همراهان خطرناک سالمندی است. آنها سهم کمی از فعالیت‌های اجتماعی دارند و گاهی حضور در بسیاری از اجتماع‌ها برای آنها ممکن نیست. در این شرایط، همه‌گیری ویروس کرونا و الزامات قانونی آن توانسته سالمندان را بیش از پیش به سوی انزوای اجتماعی سوق دهد. فاصله اجتماعی اگرچه یک استراتژی اصلی برای مبارزه با کووید ۱۹ است، اما می‌تواند مهم‌ترین عامل تنهایی سالمندان به ویژه در مراکز مراقبت از آنها باشد. اگرچه عصر، عصر تکنولوژی و ارتباطات بدون محدودیت است و افراد در سراسر جهان با همه‌گیری کرونا، بیش از هر زمان دیگری به ارتباطات مجازی روی آورده‌اند اما بسیاری از سالمندان با تلفن‌های هوشمند، شبکه‌های اجتماعی و در کل دنیای مجازی راحت نیستند و نمی‌توانند از این امکان نیز برای برقراری ارتباط استفاده کنند. به نظر می‌رسد فاصله اجتماعی نخستین مانع در برابر آنها برای برقراری ارتباطات گذشته است و آنها راه ارتباطی دیگری برای جایگزین کردن سراغ ندارند. این تنهایی می‌تواند خطراتی چون افسردگی، اختلالات اضطرابی و خودکشی را به همراه داشته باشد.