شیوع کرونا روال عادی زندگی را به طور کل تغییر داده است. افراد اعم از والدین و دانش آموزان مجبور هستند به دلایل خاصی در خانه بمانند و شرایط سختی را تحمل کنند.   همین امر موجب شده است که شرایط روانی نامناسبی  افراد را احاطه و آن ها را نگران و مضطرب کند. از طرفی ویروس کرونا بزرگ و کوچک نمی شناسد و کودکان را هم درگیر   می کند حالا در روزهایی که محدودیت های کرونایی بیش از پیش اعمال شده است و همه باید در خانه بمانیم شرایط برای کودکان سخت تر خواهد شد، کودکان ماه هاست   که رنگ مدرسه و بازی با هم سن و الان خود را ندیده اند و بسیاری از آنها طمع شیرین مدرسه با دوستان را نچشیده اند و مجازی مدرسه را آغاز کرده اند.

  در حال حاضر کودکانی را مشاهده می کنیم که به شدت دچار وسواس شده  اند و زندگی عادی آن‌ها دچار خلل شده است. قطعا این اثرات منفی تنها کودک را ناراحت نمی کند  بلکه، اثرات منفی آن گریبانگیر تمام افراد خانواده خواهد شد. والدینی که پیش از این در ایام مدارس فرصت استراحت و تجدید قوا را در هنگام حضور کودک در مدرسه می‌یافتند اکنون با مصرف انرژی مضاعف هنگام برگزاری کلاس‌های آنلاین روبرو هستند که همین امر خود موجب بحث و جدل‌های جدیدی میان فرزندان و خانواده‌ها شده است.

 سن کودک بسیار مهم است زیرا شرایط را برای خانواده‌ها سخت‌تر خواهد کرد و به تبع آسیب‌های روانی بیشتری نسبت به بزرگسالان بر آن‌ها خواهد گذاشت، در حالی که اختلالات روانی کودکان تنوع بیشتری دارد و مباحثی که در خانواده‌ها بیان می‌شود می‌تواند به سرعت بر روح و روان کودکان اثر بگذارد. بهتر است خانواده‌ها در مورد کرونا و مرگ و میرها کمتر صحبت کنند.

ممکن است مشکلاتی اعم از افت تحصیلی، گوشه گیری، افسردگی‌های شدید، اضطراب، ترس از دست دادن نزدیکان در کودکان رخ دهد به همین دلیل محافظت از کودکان و نوجوانان اصولا باید به صورت تعادل صورت بگیرد. زیرا برخی خانواده‌ها کودکان خود را می‌هراسند، یا از روش هایی به صورت تنبیه‌ استفاده می‌کنند، که می‌تواند عواقب خطرناک خود را داشته باشد همچنین والدین فشارهای روانی خود را باید بیشتر کنترل کنند تا بتوانند آثار روانی کرونا بر کودکان را کمتر کنند.