خانواده منبعی قوی برای موفقیتهای بیشتر است.
« گفتگو با بانوی فرهیخته ای که با داشتن ۳ فرزند و خانواده و اشتغال همچنان پلکان ترقی و پیشرفت را طی می کند»
لطفا خودتان را کامل معرفی بفرمایید؟
+من افسانه رعنایی، دانشجوی دکترای آموزش بهداشت و ارتقای سلامت در دانشگاه علوم پزشکی مشهد و کارمند شبکه بهداشت و درمان فردوس هستم. در سال ۱۳۹۰ ازدواج کردم و خداوند سه فرزند به من عطا کرده است: سید عرفان ۱۰ ساله، یسنا سادات ۸ ساله و سید احسان ۵ ساله.
لطفا سوابق علمی و کاری خود را معرفی کنید؟
+مقطع کاردانی بهداشت عمومی را در دانشگاه علوم پزشکی بندرعباس (۱۳۸۳) و کارشناسی را در دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد (۱۳۸۵) گذرانده ام.
در سال ۱۳۹۱، همزمان با کار، مدرک کارشناسی ارشد بهداشت عمومی را از دانشگاه علوم پزشکی گناباد اخذ نمودم و در سال ۱۴۰۲، با کسب رتبه یک کشوری، وارد مقطع دکتری آموزش بهداشت و ارتقای سلامت شدم.
لطفا در خصوص سوابق کاری تان هم توضیح دهید
+از سال ۱۳۸۸ تاکنون، کارمند شبکه بهداشت و درمان فردوس هستم و در بخشهای مختلف بهداشت و ارتقای سلامت فعالیت داشتهام.همچنین از سال ۱۳۹۸ بهعنوان مدرس در دانشکده علوم پزشـکی فــردوس مشــغول به تدریس دروس بهداشت عمومی و آموزش سلامت هستم.
چه عواملی در رســیدن شما به این موفقیت نقش داشت و مهم ترین انگیزه شما برای رسیدن به این هدف چه بود؟
+موفقیت من نتیجه چند عامل مهم بود: پشتکار، برنامهریزی دقیق، حمایت خانواده بهویژه همسر و فرزندان، و دعای خیر والدینم. علاقه به یادگیری در حوزه بهداشت و ارتقای سلامت نیز انگیزهای قوی برایم بود و مرا در آزمون دکترا به موفقیت رساند. مهمترین انگیزه من، ارتقای سلامت جامعه و تأثیرگذاری مثبت بر زندگی مردم است که حس مسئولیت اجتماعی و اشتیاق کمک به دیگران را در من تقویت میکند.
نقش خانواده در این مسیر را چگونه توصیف می کنید و داشتن همزمان مشغله های کاری، تربیت فرزندان و رسیدگی به امور منزل را چگونه مدیریت کردید؟
+خانواده در مسیر تحصیلی و کاری من نقش بسیار مهمی داشتند. همسرم همیشه پشتیبان من بود و با انگیزه دادن و حمایتهای بیدریغش، به من انرژی و توان بیشتری برای ادامه تحصیل و کار میبخشید. همچنین، حمایتهای پدر و مادرم و خواهران و برادرانم و خانوادههایشان باعث شد تا بتوانم با آرامش بیشتری به تحصیل و کار بپردازم. با برنامهریزی دقیق و تقسیم زمان، موفق شدم تحصیل، کار، و وظایف خانوادگی را به خوبی مدیریت کنم. فرزندانم نیز با دیدن تلاشهایم به درس و تحصیل علاقهمندتر شدند و انگیزه من برای ادامه مسیر را بیشتر کردند.
آینده تحصیلی و کاری خود را چگونه می بینید و هدف شما برای اینده تحصیلی خود چیست؟
+هدف اصلی من این است که تحصیلات دکترا را با موفقیت به پایان برسانم و به عنوان متخصص آموزش بهداشت و ارتقای سلامت به جامعه خدمت کنم. پس از دکترا، قصد دارم در پژوهشهای کاربردی شرکت کنم که به بهبود وضعیت بهداشت عمومی کمک کند و ان شالله عضو هیئت علمی شوم و در تدریس دانشگاه و کارگاه های آموزشی نیز فعالتر شوم. همچنین، تمایل دارم با انجام پژوهشهای کاربردی، به ارتقای سلامت زنان، کودکان و بیماران و بهبود کیفیت زندگی مردم کمک کنم.
شرایط تحصیل برای مراتب علمی بالا در فردوس را چگونه ارزیابی می کنید؟
+شرایط تحصیل در فردوس پتانسیل بالایی برای پیشرفت علمی دارد ، بهویژه با وجود دانشکده علوم پزشکی و اساتید مجرب. با راهاندازی مقاطع تحصیلات تکمیلی مانند کارشناسی ارشد آموزش بهداشت، میتوان به توسعه بیشتر این منطقه کمک کرد و دانشجویان بومی را در شهر خود نگه داشت. فردوس با گسترش امکانات آموزشی، آینده روشنی در زمینه تحصیلات عالی خواهد داشت و میتواند به یک قطب آموزشی بهداشت و سلامت در منطقه تبدیل شود.
مهم ترین موانع خود در این مسیر را بیان کنید.
+در مسیر تحصیلی و حرفهای ، مهمترین موانع من تعادل بین مسئولیتهای خانوادگی ، کاری و تحصیلات بود. داشتن سه فرزند کوچک در کنار اشتغال و آمادگی برای آزمون دکتری، نیاز به مدیریت دقیق زمان و انرژی داشت.
با انگیزه شخصی، برنامهریزی دقیق ، حمایت همسر،و توکل بر خدا توانستم بر این چالشها غلبه کنم و آنها را به فرصتهایی برای رشد و یادگیری تبدیل کنم.
در پایان اگــر نکـته ای مانند تشــکر،گلایه و پیشنهادی دارید بفرمایید
+در پایان، از مســئولان و برگزارکنندگان این مصــاحبه سپاسگزاری میکنم و قدردان خانواده، دوستان و همکارانی هستم که در مسیر موفقیتم همراه من بودهاند، بهویژه دعای خیر پدر و مادرم که همیشه نیروی محرکهای در زندگیام بوده است.پیشنهادم به جوانان این است که ازدواج و فرزندآوری را نه مانعی، بلکه فرصتی برای تقویت انگیزههایخود بدانند. تجربه من نشان میدهد که با برنامهریزی صحیح، حمایت همسر و مدیریت زمان میتوان هم به تحصیل و شغل ادامه داد و هم از داشتن خانواده لذت برد. خانواده منبعی قوی برای موفقیتهای بیشتر است.
پایان
✍امیررضا اکبری
منتشر شده در نشریه ۲۸۹ یاقوت کویر فردوس